Eρευνητές του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν στις ΗΠΑ ανέλυσαν στοιχεία από σχεδόν 3.000 Αμερικανούς πολίτες άνω των 71 ετών, οι οποίοι συμμετείχαν σε μια μεγαλύτερη μελέτη, την National Health and Aging Trends Study (NHATS).

Η μελέτη αυτή εξέτασε την όραση των συμμετεχόντων σε κοντινές και μακρινές αποστάσεις και το πόσο καλά μπορούσαν να διακρίνουν αντικείμενα σε διαφορετικό φόντο. Από τα δεδομένα της μελέτης NHATS ανέλυσαν επίσης αν οι συμμετέχοντες είχαν άνοια.

Αυτό που διαπίστωσαν ήταν ότι οι συμμετέχοντες με απώλεια όρασης είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν άνοια σε σύγκριση με άτομα χωρίς προβλήματα όρασης.

Έως και το 40% των περιπτώσεων άνοιας θα μπορούσε να επηρεαστεί από 12 παράγοντες κινδύνου τους οποίους μπορούμε να προλάβουμε ή να επηρεάσουμε, όπως το κάπνισμα, η υψηλή αρτηριακή πίεση και η απώλεια ακοής.

Η απώλεια της όρασης δεν είναι επί του παρόντος ένας από αυτούς τους 12 σημαντικούς παράγοντες κινδύνου, αλλά τα νέα στοιχεία που δημοσιεύονται σήμερα δείχνουν ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ της απώλειας της όρασης και της άνοιας.

Συμμετέχοντες στην έρευνα δήλωσαν πως πρόκειται για μία κρίσιμη στιγμή για την έρευνα στο πεδίο της άνοιας, καθώς συγκεντρώνονται στοιχεία για το πώς παράγοντες όπως η απώλεια όρασης σχετίζονται με αυτή.

Μελέτες όπως η συγκεκριμένη είναι ζωτικής σημασίας για τον εντοπισμό πιθανών νέων παραγόντων κινδύνου άνοιας και τελικά για την εξεύρεση τρόπων με τους οποίους θα αποφευχθούν ενδεχομένως ορισμένες περιπτώσεις εμφάνισης της σοβαρής αυτής πάθησης.

Αυτή η νέα μελέτη παρέχει σημαντικά νέα στοιχεία που συνδέουν την απώλεια όρασης με την άνοια και συνδέεται με προηγούμενες μελέτες από τις είχε εξαχθεί το ίδιο συμπέρασμα. Αλλά αυτό δεν είναι οριστικό και θα είναι σημαντικό για την έρευνα στο μέλλον να βρεθεί τι ακριβώς προκαλεί αυτή την προφανή σχέση, καθώς αυτό θα καθορίσει αν υπάρχουν δυνατότητες πρόληψης.

Υπάρχει το ενδεχόμενο για παράδειγμα, ο διαβήτης ο οποίος αποτελεί βασικό παράγοντα κινδύνου για την άνοια, γνωρίζοντας πως πολύ συχνά προκαλεί προβλήματα όρασης να ευθύνεται έμμεσα. Ή μπορεί να υπάρχουν κοινά μονοπάτια στον εγκέφαλο που προκαλούν τόσο την απώλεια της όρασης όσο και τη μείωση της μνήμης και των ικανοτήτων σκέψης.

Ορισμένες περιπτώσεις απώλειας της όρασης μπορούν να προληφθούν και άλλες μπορούν να αντιμετωπιστούν με επιτυχία εάν επιβεβαιωθεί αυτή η σύνδεση, κάτι που σημαίνει πως θότι οι άνθρωποι που λαμβάνουν μέτρα για να ελαχιστοποιήσουν τα προβλήματα όρασης καθώς μεγαλώνουν, θα μπορούσαν να βοηθήθούν στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης παθήσεων όπως η άνοια.